Het voorbije jaar maakte Emiko enorm veel progressie en ze maakte op mij een heel gunstige indruk. Haar crossen werden sterk en de gehoorzaamheid in jumping was er ook.  Dus besloot ik om het licht op groen te zetten om naar de CIC** te Breda te gaan.

Het werd een heftige wedstrijd. De dresuur begon veelbelovend.  Tot na de eerste middendraf verliep alles zoals verwacht, maar toen werd het Emiko te veel.  Ik verloor haar aandacht aan de wedstrijd voor de aangespannen paarden die op de piste ernaast plaatsvond en kon deze jammergenoeg niet herstellen. We maakten ervan wat we konden, maar kan niet zeggen dat ik meer punten dan de score van 73 punten had verdiend.  In de jumping verliep het wat gelijkaardig.  De eerste helft van het parkoer gebeurden 4 fouten, grotendeels door de spanning die Emiko kreeg voor het binnerijden van de ring.  Daarna sprong ze prachtig.

De cross stond dik van begin tot einde dik, het niveau was duidelijk een CIC** waardig, maar we hadden een goed plan. En dat lukte ook. Emiko nam alles super aan en alles verliep meer dan vlot tot hindernis 10.  Op weg naar hindernis 11 voelde ik echter dat de vermoeidheid bij Emiko toenam en na het overwinnen van de moeilijke coffin besloot ik naar mijn paard te luisteren en te stoppen op hindernis 14. Ze gaf alles dat ze kon, ze deed het voortreffelijk. Ik apprecieer haar moed en inzet.  Maar deze cross uitrijden op haar karakter leek mij geen correcte beslissing. Natuurlijk jammer dat het allemaal op deze manier is verlopen, maar ik hou desondanks de slechte prestatie een goed gevoel over aan dit week-end. En ik heb een vermoeden dat Emiko dit ook heeft. Geleerd hebben we alvast allebei. In Anzegem komen we aan de start in de CIC*.

Emiko liet het beste van zichzelf zien in de moeilijke CIC** te Breda

 

Andy is naast eigenaar ook meer dan helpende hand, bedankt!