De meeste mensen die deze blog volgen hebben zelf een paard en berijden er meestal ook één. Ik doe dit nu ook al vele jaren en geef ook al vele jaren les. Ik herinner mij nog goed de lesjes die ik vroeger aan mijn broer gaf en zeker ook mijn eerste keer als monitor in een ponykamp. Voor mij lijkt dit allemaal zelf niet zo ver weg, maar toch is er veel veranderd. En daar wil ik het nu net over hebben. Die veranderingen. 

Eerst en vooral, ik hoop dat ik in mijn leven met paarden nog veel veranderingen mag meemaken. Het is trouwens “a never ending story” om te leren paardrijden.  Je begint er aan met volle moed en als we rond ons heen kijken merken we op dat er vaak wordt vertrokken vanuit het standpunt dat we er liefst niet afvallen en dat we er toch “meester” moeten over zijn.

Heel weinig wordt er in de eerste les gesproken over hoe het aanvoelt. Ik heb echter  nog geen enkele beginneling weten opstijgen om er onmiddellijk  erna af te vallen. Tom Waes in het programma “Waes versus Wouters”  niet meegerekend 🙂  Regel 1: we kunnen dus allemaal mooi recht boven ons paard zitten vanaf het eerste moment dat we erop zitten. Als er geen angst bij de ruiter is, zal je ook zien dat we ook niet de drang hebben om ons vast te pakken. Jammergenoeg leren we ons al snel overal aan vast te pakken en verliezen we ons eerste natuurlijk gevoel. Dit komt nooit uit slechte wil, want volgens mij wil iedereen het graag goed doen. Dan kan het alleen maar uit onwetendheid komen.

Liany, 6 jaar. Ze zit boven haar paard, Nu is het enkel een kwestie om die houding te behouden in de drie bewegingen.

Van zodra je weet wat je zoekt, dan ga je het ook vinden. En pas dan zal je uurtje les ook renderen. In de eerste les ga ik prat voor bewust maken van wat de ruiters onder zich voelen en ik ga niet verder vooraleer ze enige notie hebben van de beweging. Hoefslagfiguren komen niet ter sprake alsook ga ik ook niet heel hard roepen van hoe de houding er zou moeten uitzien. Dit is iets dat ik gaande weg heb ondervonden.

Aan het einde van de les merk ik zowel bij de ruiter, paard als bij mezelf een veel grotere voldoening.

Je kan het  vergelijken met het feit dat het nooit moeilijk is om een gaspedaal van een  auto in te drukken. Dat kan iedereen. MAAR … met ZEKERHEID en op snelheid op een gladde weg de bocht nemen is slechts voor toppiloten weggelegd. Zij leerden dit door te luisteren naar anderen, traag te beginnen en hun eigen handelingen steeds opnieuw te verbeteren. Ze worden één met hun auto en zijn er zich bewust van dat dit geen voorrecht is, maar een gevolg van hun juiste handelingen.

Er is maar 1 juiste indicator in het paardrijden en dat is wat je aanvoelt. En daar moet je mee aan de slag. Het blijft dus heel belangrijk en een uitdaging om in eerste instantie mensen bewust te maken van hun gevoel en daarbovenop zoveel mogelijk mensen te voorzien van de nodige kennis. De paarden zullen ons dankbaar zijn.

Enkele foto’s ter aanvulling van een aantal paarden bij ons op stal tijdens een voorbije trainingsdag. Je ziet verschillende niveau’s van paarden. Het is niet je wedstrijdniveau die jouw kwaliteit als ruiter bepalen, maar wel hoe goed je als ruiter omgaat met een bepaald trainingsniveau.

horizontale halt van Starlight tijdens het losrijden

versoepelend werk tijdens arbeidsfase

Geleidelijk doen zakken in het kruis met behoud van haar natuurlijke lengte

Folie kan haar lichaam ontwikkelen aan de longe

Ze leert zich dragen zonder gewicht van de ruiter

Op de video de 5 jarige net gecastreerde hengst “Good Boy” die zich na 3 weken voorbereiding in vertrouwen en zonder angst voor de eerste maal laat berijden.

IT’s a Crack vind zijn balans tijdens het losrijden.

Bij het opnemen blijven we in een horizontaal evenwicht

Emiko ontspant.