Het liefst van al willen we allemaal onze paarden bergop en  op hun eigen benen laten lopen.  Vaak gaan we daardoor te lang en te snel voorwaarts jagen. Gevolg is dat we de balans niet vinden omdat we in onze poging om reactie te krijgen naar voor vallen en onze eigen balans verliezen. 

Het komt er dus op neer dat ons lichaam eigenlijk belangrijker is dan die van het paard.

Eventingruiters weten meestal wel hoe het voelt om bergaf te galopperen. Als je paard dan zijn eigen lichaam niet kan tesamen houden, dan gaat het goed mis. Want ook in die afdaling moet het paard zichzelf blijven dragen. Dit is een gedachte die ik gebruik in het dagelijkse werk  met mijn paarden. Ik beeld me in dat ik bergaf rij. Zo maak ik minder snel de fout om toch teveel naar voor te vallen of te snel te rijden.  Natuurlijk is het logisch dat in het begin je paard zal versnellen als je een reactie vraagt, maar met verloop van tijd moet die energie ook wel deels in het paard blijven. En zo ga je snel het gevoel krijgen dat je de energie bergopwaarts kunt omzetten.