Herkenbaar? Dat gevoel dat de wedstrijd nadert. En je wil die laatste trainingen echt wel het gevoel krijgen dat alles klopt. Gemotiveerd begin je aan je training en wil je je agenda afwerken en je hebt best wel nog wat dingen die je wil afchecken …

En daar heb je de eerste valkuil al. Het gevaar van een wedstrijd in je hoofd te hebben als je aan het trainen gaat is niet te onderschatten. Want dat zou ervoor kunnen zorgen dat je bepaalde zaken wil opleveren en onzeker wordt bij het voelen van zaken die dat in de weg staan.

Waarom is dit een valkuil? Het zit zo dat het menselijk is om te zoeken naar een gevoel van bevestiging. Het gevoel dat alles goed gaat en dat je alles voor elkaar hebt. En al zeker als je met je paard op wedstrijd wil. Alleen, in het paardrijden is het feit dat je alles voor elkaar hebt nooit het uitgangspunt. Maar altijd een gevolg.

Wat bedoel ik daarmee?

Een paard is altijd in het moment. Hij zit ook altijd in zijn eigen lichaam. Zijn eigen lichaam en zijn eigen denken zijn atlijd het uitgangspunt. En daar kan je een aantal moeilijkheden en problemen voelen. Dan is de enigste juiste manier om die op te lossen. Dit doe je door elke dag opnieuw aan een juiste verbinding te werken tussen been en hand. Ook is het belangrijk om te weten hoe je paard in elkaar zit. Het is bv fout om te denken dat een paard dat van nature met een hoge hals en weggedrukte rug loopt zomaar je hand zal volgen en je zomaar een leuk gevoel kan geven. Hij zal dit alleen maar doen als de ruiter terug van start gaat bij het begin. Als je door het jaar heen goed traint zal je er zeker in slagen om je partnership met je paard te verbeteren. En dit zal ervoor zorgen dat hij hem laat bewerken op het moment van de wedstrijd. Maar ook op dat moment ga je moeten problemen oplossen en beginnen bij het begin.

En daar ligt nu echt de winst. Ga er niet van uit dat je geen problemen gaat tegenkomen op wedstrijd. Ze zullen er zijn, en zelfs in grote mate. En je kan alleen maar het verschil maken door in staat te zijn om deze op te lossen. Dus wat er moge gebeuren op de dag van de waarheid of in de weken ervoor. Het is hoe jij ermee omgaat wat het verscihl maakt.

Je moet natuurlijk wel weten hoe en daar komt de magische vraag op de proppen. “Wat is de oorzaak van de moeilijkheid?” Van zodra je weet waar het schoentje knelt weet je ook vaak hoe je het moet oplossen. Paarden willen meestal alles doen, maar dit wil niet zeggen dat ze het niet moeilijk kunnen vinden of soms wel last kunnen hebben van blokkades of onzekerheid. Aan de ruiter om dit om te buigen. Ook is het heel belangrijk dat je doorheen het jaar ook voldoende trainingswedstrijden meepikt, want er zijn echt wel heel veel prikkels op wedstrijd.

En ik ben zeker pro wedstrijd, want in mijn ogen is dat echt wel een reality check. Ik vind het zo fijn dat als ik merk dat ik op wedstrijd het juiste partnership kan creëren met mijn paard. Maar de beste lessen waren zeker deze waar ik het helemaal niet voor elkaar had. Want die hebben ervoor gezorgd om mij vooral te focussen op wat ik doe en wat dat teweeg brengt. Die momenten geven mij altijd het inzicht dat wat ik dacht te hebben niet klopte met de wat er werkelijk was. En zo leren we allemaal wel eens door schade en schaamte. Wees zeker niet bang om leergeld te betalen. Stel je wedstrijd niet altijd uit, maar durf vooral te vertrouwen in het simpele feit: als jij het goed doet, zal je het zeker heel fijn terug krijgen. En werk met je paard, in het moment van de dag, zonder verwachtingen, maar niet zonder doel. and remember … a horse is not a machine!